Gry w drodze - 5 niebanalnych sposobów na skrócenie podróży

Jeżeli mamy towarzystwo, to zaczyna być wesoło już podczas przejazdu, prawda? Oto kilka pomysłów urozmaicenia spędzania czasu z przyjaciółmi w czasie podróży.

Gra “Jest kontakt”

W grze powinno wziąć udział najmniej trzech uczestników. Prowadzący wymyśla słowo i wymawia głośno pierwszą literę. Celem pozostałych uczestników jest odgadnięcie słowa.

Na przykład, prowadzący ma na myśli słowo “ananas”, więc pierwszą literę “a” mówi na głos. Gracze zaczynają wymyślać słowa rozpoczynające się od tej litery. Pierwszy gracz przypomniał sobie słowo “Antarktyda” i zaczyna wyjaśniać drugiemu graczowi “Kontynent na najdalszym południu Ziemi”. Jeśli drugi gracz odgadnął o czym mowa, wówczas mówi “Jest kontakt!”. Gracze chórem mówią “raz-dwa-trzy”, a potem wymawiają słowo “Antarktyda”. Jeśli prowadzący domyślił się jakie słowo ma na myśli gracz, powinien powiedzieć “Nie, to nie Antarktyda” podczas wymawiania “raz-dwa-trzy”.

Jeśli prowadzący nie zrozumiał, co wymyślił gracz albo nie zdążył powiedzieć potrzebnej frazy podczas odliczania, mówi dwie pierwsze litery wymyślonego słowa, to znaczy “an”. Teraz gracze powinni wymyślać słowa, które zaczynają się od liter “an”, na przykład “antylopa” i mówić je jeden drugiemu. Nie można powtarzać słów.

Wcześniej czy później gracze odgadną jakie słowo wymyślił prowadzący. Ten, kto pierwszy odgadnie, staje się nowym prowadzącym.

Gra “Trzylitrowy słoik”

W “Trzylitrowy słoik” można grać nawet we dwoje, ale im więcej uczestników, tym weselej. Wszyscy obecni wyobrażają sobie zwyczajny, trzylitrowy słoik ze standardową szyją. Zadaniem graczy jest wymienienie przedmiotów, istot albo czegokolwiek, co mogłoby się zmieścić w takim słoju (i żeby nazwany przedmiot można było w nim zmieścić, umieszczając go przez szyję).

Zasady gry mówią, że każdy kolejny gracz powinien nazwać słowo, które zaczyna się na ostatnią literę poprzedzającego. To znaczy, jeśli pierwszy gracz powiedział “tulipan”, to kolejny może powiedzieć “naszyjnik” albo “niezapominajka”.

Gra uchodzi za skomplikowaną już od trzeciego powtórzenia kolejki, gdy wszystkie najbardziej oczywiste słowa były powiedziane i należy dobrze wytężyć fantazję, żeby ją kontynuować. Jeśli gracz już nie jest w stanie niczego więcej wymyślić, poddaje się i wypada z gry. Wygrywa ten, który zostanie jako jedyny wśród słabszych.

Zgadnij kto (tak-nie)

Gra świetnie sprawdza się w towarzystwie dowolnej wielkości od dwóch osób wzwyż. Prowadzący wymyśla osobę - postać istniejącą współcześnie, postać historyczną lub kogokolwiek innego. Zadaniem graczy jest odgadnięcie kogo ma na myśli prowadzący i w tym celu zadają pytania, na które można odpowiedzieć tylko “tak” albo “nie”.

Na przykład prowadzący wymyślił Napoleona. Pierwszy gracz pyta: “Czy to realna postać?”. Prowadzący odpowiada “Tak”. Następny gracz pyta “Czy on jeszcze żyje?” Prowadzący odpowiada “nie”. Uczestnicy kontynuują dopóki jeden z nich nie odgadnie, że chodzi o Napoleona. Ważne, że gracz może zapytać “To jest…?” tylko jeden raz, po czym albo wygrywa, albo odpada z gry. Dlatego udzielić odpowiedzi można tylko w wypadku 100% pewności. Gracz, który odgadł, staje się nowym prowadzącym.

Jeszcze jeden wariant gry “Zgadnij kto” to przyklejenie naklejki z wymyśloną postacią na czole gracza. W tym wypadku zgadywać będzie tylko on, a pozostali będą odpowiadać na pytania i się dobrze bawić.

Gra “Wisielec”

W grę mogą grać dwie osoby i więcej, zgodnie z kolejką. Idealny wariant dla sąsiadów w autobusie, którzy zabrali ze sobą notatnik i długopis. Gra przypomina “Pole cudów”- należy odgadnąć słowo według liter.

Prowadzący wymyśla słowo i rysuje tyle pustych pól, ile liter w słowie (tak jak w krzyżówce). Drugi uczestnik wymienia litery i jeśli dana litera znajduje się w słowie, prowadzący wpisuje ją w odpowiednim miejscu, a jeśli pojawiło się ich kilka, wypisuje wszystkie. Jeśli liter nie ma w słowie, prowadzący rysuje kolejne elementy szubienicy z człowiekiem: 1 - stojak;

2 - poprzeczka;

3 - podpora;

4 - sznur;

5 - głowa;

6 - tułów;

7 - ręka;

8 - druga ręka;

9 - noga;

10 - druga noga.

Całość to 10 elementów-prób. Jeśli uczestnik nie zdołał odgadnąć słowa wcześniej niż szubienica została narysowana w całości, zostaje “powieszony” i powinien powtórzyć swoją kolejkę w odgadywaniu słowa. Jeśli słowo zostało odgadnięte, gracze zamieniają się miejscami.

Gra “Kalambury”

Grę w “Kalambury” znają wszyscy. To wspaniały sposób żeby miło spędzić czas w towarzystwie lub poznać nowych ludzi.

Zasady są bardzo proste. Jeden z graczy mówi słowo drugiemu tak, żeby nikt nie słyszał i ten powinien pokazać usłyszane słowo gestem, mimiką, pantomimą, sceną - czymkolwiek, byleby nie posługiwać się mową werbalną.

Zasadniczo słowo pokazuje się w całości, ale gdy w szczególnie trudnych przypadkach gracze długo nie mogą go odgadnąć, prowadzący może pokazać słowo po literach. Wówczas pokazuje łatwe słowo, które zaczyna się i pokazuje pierwszą literę, następnie słowo, które zaczyna się na drugą i tak dalej.

Gra gwarantuje morze śmiechu, a niektóre przypadki można wspominać jeszcze bardzo długo.